Κυριακή 17 Ιουλίου 2011
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
Ημουν καράβι αραγμένο στήν άκρη στό καρνάγιο σκουριασμένο αταξίδευτο απο πολυ καιρό. Μαύρη η καρδιά μου αραγμένη στης μοναξιά μου το βυθό. Μαύρη ηζωή μου σκουριασμένη χωρίς αγάπη δίχως φώς.
Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011
ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ
Κι εκεί που τα όνειρα μου είχα χάσει και οι ελπίδες είχαν πέσει χαμηλά και η μοναξιά μου ακόμα με είχε χάσει ξάφνου μπροστά μου δύο μάτια γαλανά. Δύο μάτια να μου δείξουνε το δρόμο μακρυά απτα ψεύτικα αισθήματα δύο μάτια να μου πάρουνε το πόνο δύο μάτια να μου δώσουνε το φώς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
